ساعت 9 شب چهارشنبه 13 شهریور 92 اولین باری است که سر عمل جراحی اعصاب حضور پیدا کردم به عنوان ابزرور . بیمار خانمی است میانسال که به منظور تخلیه خونریزی و لخته های ان جمجمه اش باز شد (به اصطلاح کرانیوتومی)

چند نکته که برای بار اول جالب بود :

اول ابزارها و روش  برش قفسه استخوانی جمجمه که بدین شرح است :پس از برداشتن پوست  سوراخهایی به قطر حدود 5/1 ساتیمتر با ابزاری شبیه دریل به نام برهول ایجاد می کنند و سپس فاصله بین انها با ابزاری شبیه گازانبر به نام گوژ کم کم برداشته می شود تا در نهایت تکه جمجمه جدا شود. البته سوراخهای ریزی هم در حاشیه دو لبه استخوانی ایجاد می کنند که در انتها که تکه استخوان سر جایش قرار گرفت با نخ دوخته شود.

سپس به پرده های معروف جمجمه می رسیم که مننژ نام دارد و بعد ماده نرم مغز که قوامی شبیه به کره دارد و به خاطر نرمی ان خون براحتی در ان جا باز میکند.

نکته جالب این است که در کرانیوتومی وقتی فشار جمجمه برداشته شد بر اثر کار قلب مغز ضرباندار می شود و کل قسمت عریان شده با هر ضربان قلب می تپد و حیات را در ان احساس می کنی.

خونریزی و لخته ها با دستگاه مکش تخلیه شده و پس از اطمینان از عدم خونریزی مجدد لایه ها به ترتیب گذاشته شده و در نهایت پوست دوخته شد. اکنون پس از چند روز حال بیمار رضایت بخش است.    

دیروقتی است که نتونستم بیام سر بزنم مشغولیات ثبت نام زیاد بود.

بالاخره زندگی کاملا جدیدو شروع کردم محیط نو و کار نو و همکاران و دوستان نو و مشکلات و سرگرمی های نو.  کار ما حفاظت از مغز و نخاع هست که با وجود نرمی  و شکننده بودن فرمانده بدن هست. و در موردش به مرور بیشتر می نویسم .

بیماران زیادی داریم با امورات زیاد و سنگین .در شبانه روز بیش از سه چهار ساعت فرصت خواب نداریم الان که مینویسم سه روز و نیمه که تو بیمارستانم و نتونستم خونه برم! دیشب نرسیدم شام بخورم. ولی در کل شیرینی و مشغولیاتی که داره باعث میشه سنگینیشو تحمل کنی البته امیدوارم بعد ها نظرم عوض نشه.

بیشترین بیماران مربوط به نخاع هستند. اینهمه بیمارو که میبینم برای همه ارزوی سلامتی میکنم.